วันอังคารที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2561

CAT CAFÉ THE SERIES (หลินหรัน part) ตอนที่ 7






CAT CAFÉ THE SERIES

(Chen Bolin x Jing Boran)


ตอนที่ 7






          หลังจากกลับมาถึงห้อง ต่างฝ่ายต่างยังคงเงียบ เจ้าของห้องปลีกตัวไปทำอาหารเย็น ส่วนอีกคนนั่งเล่นกับเจ้าแมวตัวน้อยที่ห้องนั่งเล่น

คุณ..อาหารเย็นเสร็จแล้ว ตื่นมาทานก่อนนะครับ ป๋อหรันที่เผลอหลับไป งัวเงียตื่นขึ้นมา หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร

อาทิตย์นี้ผมยังยุ่งๆเรื่องโปรเจคคอนโดใหม่ คงไม่ได้ไปหาคุณสักพักนะครับ ป๋อหลินเอ่ยทำลายความเงียบ

นั้นมันก็เรื่องของคุณ ป๋อหรันยังคงก้มหน้าก้มตาทานข้าวไปเรื่อยๆ

นึกว่าคุณจะคิดถึงผมมากซะอีกนะครับ

ทำไมต้องคิดถึง

ก็ ...

Rrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนป๋อหลินจะพูดจบ เค้าหยิบมาดูก่อนปลีกตัวออกไปคุย

เห๊อะ! ไปคิดถึงคนของตัวเองนู้นเหอะ ทำเป็นมาพูดดี ชิ!’ ป๋อหรันได้แต่เข่นเขี้ยวพร้อมกับใช้มีดจิ้มลงบนสเต็กหมูในจานจนพรุน

หมูมันตายแล้วล่ะครับ คนมีหนวดเดินเข้ามาเห็นคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร กำลังทำการฆาตกรรมชำแหละสเต็กหมูให้เป็นชิ้นๆ ก็ได้แต่หัวเราะ

อิ่ม! จะกลับบ้าน คนหน้าสวยที่ตอนนี้ได้แต่นั่งกอดอก หน้าบึ้ง จนถึงตอนนี้เค้าก็ยังไม่ยอมมองหน้าหรือสบตาเจ้าของห้องอยู่ดี

ผมไปส่งครับป๋อหรันแอบตกใจเล็กน้อยเพราะปกติถ้าหากมาที่นี่ อีกฝ่ายมักขอให้เค้าอยู่ต่อ










        Cat Café


ป๋อหลินเกอ มาหาจิ่งเปาเกอเหรอครับ หยางหยางทักท้ายแขกคนสุดท้ายที่เข้ามาในร้าน

อืม ยังไม่กลับจากที่ทำงานเหรอ

อีกสักพักก็กลับมาแล้วล่ะครับ เห็นช่วงนี้บอกว่างานด่วนเข้ามาเยอะ

หยางหยางหยุดนิ่งไปสักพักก่อนจะพูดต่อ

เรื่องนั้นว่ายังไงบ้างครับ

ยังไม่ได้อธิบายหรอก ว่าจะให้เจ้าตัวไปเห็นเองกับตาหน่ะ ป๋อหลินล้วงกระเป๋ากางเกงพูดด้วยท่าทีสบายๆ

หึ...จะทำอะไรก็รีบๆทำเถอะครับ เห็นจิ่งเป่าเกอเงียบๆแบบนี้แล้วผมไม่ชิน

ไม่ต้องห่วงหรอก เกอบอกแล้วว่าจะดูแลพี่ชายเราอย่างดี


กลับมาละ.... ป๋อหรันชะงักไปตอนเงยหน้าเห็นว่าใครยืนอยู่ในร้าน

งั้นเกอกลับก่อนนะ ป๋อหลินบอกลาแล้วเดินมาคว้าเอวคนที่เพิ่งกลับมา

กลับกันเถอะครับ คนร่างโปร่งขัดขืนแต่แขนของอีกคนยังคงล็อคเอวคอดไว้แน่น

กลับอะไร บ้านผมอยู่นี่! โธ่เว้ย! หยางหยางอย่ามัวแต่ยืนมอง มาช่วยกันหน่อยสิ!!!” เมื่อเห็นว่ายังไงก็ดิ้นไม่หลุดก็หันไปขอความช่วยเหลือจากน้องชาย ที่ตอนนี้ได้แต่ยืนหัวเราะอยู่

ขับรถกลับดีๆนะครับเกอ ระวังโดนกัด หยางหยางโบกมือให้พี่ชายสองสามที

ฉันไม่ใช่แมวนะโว้ยยย! ไอ้หมา กลับมาเอ็งตายแน่!!!” เสียงตะโกนดังแว่วไกลออกไปพร้อมกับคนสองคนที่คนหนึ่งแทบจะอุ้มอีกคนขึ้นรถ








        พรุ่งนี้งานเปิดตัวโปรเจคคอนโดใหม่ คุณไปกับผมนะครับ ป๋อหลินกระซิบข้างๆหูคนบนตัก หลังจากมาถึงคอนโดป๋อหรันยังคงพยายามขัดขืนออกจากอ้อนแขนของอีกฝ่าย จนถูกจับมานั่งบนตัก สุดท้ายเมื่อเห็นว่ายังไงอีกคนก็ไม่ปล่อย จึงยอมนั่งนิ่งๆเพราะเค้าเองก็เหนื่อยเต็มทีแล้ว

ผมไม่ได้ทำงานที่บริษัทคุณ จะให้ผมไปทำไม? อีกอย่างพรุ่งนี้ผมต้องทำงาน

ผมลางานให้คุณแล้วล่ะครับ ป๋อหรันตกใจหันขวับไปมองคนข้างหลัง

ทีนี่ก็ไปได้แล้วนะครับ จุ๊บ!” ป๋อหลินพูดจบก็ยืดตัวจุ๊บเบาๆที่ริมฝีกปากอีกคนที่ยังออกอาการเหวออยู่

ก็ถ้าคุณจะทำถึงขนาดนี้แล้ว ผมจะว่าอะไรได้อีกล่ะ







          งานเปิดตัวคอนโดมิเนียมแห่งใหม่ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ที่ทุกคนรอคอยและจับตามองมากที่สุด บริเวณในงานมีทั้งผู้บริหารจากที่ต่างๆร่วมถึงสื่อแทบทุกสำนัก ไม่เว้นแม้แต่สายข่าวบันเทิง เพราะใครๆก็อยากจะรู้จักผู้บริหารอายุยังน้อยแต่ประสบความสำเร็จมากๆของยุคนี้

ผมขอกลับตอนนี้เลยได้มั้ยคุณ ป๋อหรันที่เข้ามาในงานพร้อมเจ้าของงานตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน พร้อมเสียงซุบซิบมากมาย

อยู่อีกสักพักนะครับ ผมมีคนจะแนะนำให้รู้จักป๋อหลินเดินนำอีกคนไปยังตู้โชว์โมเดลจำลองคอนโดแห่งใหม่



“Hi, ว่าไงผู้บริหารหนุ่มไฟแรง

หึ...นี่โจนาธานเพื่อนผมตอนอยู่อเมริกากับอลิซคู่หมั้นของโจนาธานครับ

อ่ะ ห๊า...!?” ป๋อหรันที่ได้ยินคำว่าคู่หมั้นก็ออกอากาศตกใจ เพราะผู้หญิงตรงหน้าคือคนที่เค้าเคยเจออยู่ป๋อหลินบ่อยๆช่วงที่ผ่านมา

ส่วนนี่ จิงป่อหรัน ทั้งสามคนจับมือทักทายกันพอเป็นพิธี

คนนี้ใช่มั้ยที่เล่าให้ฟัง โจนาธานหันไปถามเพื่อนของตัวเอง

อืม คนนี้แหละ




        ป๋อหลินคุยเรื่องงานอีกนิดหน่อยก่อนจะหันมาถามคนข้างตัว

อยากกลับเลยมั้ยครับ?

อืม กลับเหอะ ผมไม่ชอบงานแบบนี้เลย ป๋อหรันยังคนประหม่ากับบรรดานักข่าวที่รัวชัตเตอร์มาทางเค้า

งั้นกลับกันครับป๋อหลินโอบเอวแล้วดุนหลังเบาๆให้อีกคนเดินตาม
แต่ก่อนจะได้ออกจากบริเวณงานทั้งคู่ก็ถูกมวลนักข่าวรุมขอสัมภาณ์
นักข่าวแย่งกันถามคำถามต่างๆนานา ป๋อหลินส่งยิ้มกว้าง แต่ไม่ได้ตอบคำถามอะไร ก่อนจะกระชับเอวคนข้างๆแล้วโน้มตัวลงไปจูบคนที่ยังตัวสั่นน้อยๆเพราะโดนรุมจากรอบทิศ

เสียงคำถามมากมายเปลี่ยนเป็นเสียงกรี๊ดกร๊าดบวกกับโห่ร้องให้กับฉากโรแมนติกตรงหน้า ไม่จำเป็นต้องตอบคำถามใดๆอีก

ผมขอตัวก่อนนะครับ ป๋อหลินจับมือเรียวเดินฝ่าวงล้อมนักข่าวออกแล้วแต่เสียงพูดคุยยังคงดังก้องไปทั่วทั้งบริเวณงาน









ใครบอกให้คุณทำแบบนั้น ห๊ะ!” ระหว่างทางกลับบ้านป๋อหรันที่เพิ่งได้สติกลับคืนมาให้ไปมองตาเขียวให้คนขับรถพร้อมถามเสียงเข้ม

ก็ตอบคำถามนักข่าวไงครับ คนขับรถยังคงยิ้มกว้าง

เห๊อะ! งั้นรับผิดชอบด้วยนะครับ

ได้ครับ ที่รัก ป๋อหลินยื่นหน้ามาใกล้อีกฝ่ายขณะรถติดไฟแดง ก่อนจะแอบหอมแก้มขาวๆไปฟอดใหญ่ๆ ป๋อหรันที่ถูกขโมยหอมใช้ฝ่ามือดันหน้าหนวดๆให้ออกห่างในจังหวะที่ไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว ป๋อหลินหัวเราะในลำคอเล็กน้อยก่อนจะออกรถมุ่งหน้ากลับคอนโด ส่วนป๋อหรันได้แต่นั่งหน้าแดงไปตลอดทาง







--------------------TBC--------------------