CAT CAFÉ THE SERIES
(Chen Bolin x Jing Boran)
ตอนที่ 8
"เสี่ยวหยางเช้านี้มีอะไรกินมั้ง?" พี่ใหญ่ที่งัวเงียลงมาจากชั้นบนทักขึ้น
"เช้านี้เป็นอเมริกัน เบรคฟาสท์ครับเกอ"
"อ่อ"
"อย่าลืมอ่านหนังสือพิมพ์เช้านี้ด้วยนะครับเกอ ...หึหึ"
ป๋อหรันไม่ได้ติดใจอะไร
เพียงแต่เดินไปหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านระหว่างรออาหารเช้า
"เห้ยยยยย!!!!!!"
ป๋อหรันร้องลั่นหลังจากเห็นข่าวบนหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ดังใหญ่แล้วนะครับเกอหน่ะ เหมากรอบหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับเลย"
หยางหยางเดินเอาอาหารเช้ามาให้เอ่ยแซวพี่ชายที่นั่งหน้าแดงอยู่
ป๋อหรันไม่รู้ว่าควรโกรธหรืออายที่มีรูปตัวเองจูบกับผู้ชายอีกคนโชว์หลาอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์
"โอยยยยย อับอายขายหน้าก็คราวนี้แหละ"
คนเป็นพี่ได้แต่โวยวายแล้วทุบมือลงบนหนังสือพิมพ์ปังๆ
"ไม่เห็นต้องอายเลยนี่ครับเกอ เป็นแฟนกับนักธุรกิจใหญ่ แถมยังหล่อ รวย ไม่ดีตรงไหนกัน"
"ยังไม่ใช่แฟนโว้ยยยยย"
"ขนาดนี้แล้วอีกเดี๋ยวก็เป็นครับ ฮ่าๆ"
"หยุดพูดเลยนะไอ้หมา ไปเปิดร้านได้แล้ว ไป!"
เสียงกระดิ่งที่ติดตรงประตูดังขึ้น
หยางหยางเงยหน้าขึ้นพบกับลูกค้าคนพิเศษ
"สวัสดีครับป๋อหลินเกอ มาแต่เช้าเลยนะครับ"
"ว่าจะแวะมาดูผลงานสักหน่อย"
"งั้นเชิญข้างในได้เลย น่าจะกำลังเดือดได้ที่ ฮ่าๆ"
"หึ ขอบใจ" ป๋อหลินตบบ่ารุ่นน้องสองสามทีก่อนเดินเข้าไปยังตัวบ้าน
"ไข่ดาวมันน่าโมโหขนาดนั้นเลยเหรอครับ"
คนมาใหม่เอ่ยแซว เพราะคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารกำลังใช้ส้อมยีไข่ดาวจนเละเทะไปหมด
"หะ....เห้ยยย มาได้ยังไงเนี่ย!"
"ก็เดินเข้ามาทางประตู" ป๋อหลินเดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่ขึ้นมาดู
"อืม ฉบับนี้ถ่ายรูปสวยดีนะ คุณว่ามั้ยครับ? ดูหน้าคุณสิ"
"มันดีตรงไหนกัน!"
ป๋อหรันเดินไปแย่งหนังสือพิมพ์จากมืออีกฝ่ายแล้วขยำทิ้งลงในถังขยะ
"ตอนนี้คนเค้าคงเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว"
"เข้าใจผิดเรื่องอะไรเหรอครับ?"
"ก็เข้าใจว่าผมกับคุณเป็นแฟนกันหน่ะซิ!"
ป๋อหรันที่เพิ่งรู้ตัวรีบเอามือตะครุบปากตัวเอง
"ฮ่าๆ ถ้าเป็นแบบนั้นเค้าก็เข้าใจกันถูกแล้วนะครับ หรือไม่ใช่?"
"มันจะไปใช่ได้ยังไงล่ะ ... ก็คุณไม่เคยพูด...."
ป๋อหรันก้มหน้างุดแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วๆในตอนท้าย
ป๋อหลินนเดินเข้าไปหาร่างโปร่งตรงหน้าจับมือของอีกฝ่ายมากอบกุมเอาไว้
"ถ้าอย่างนั้น เป็นแฟนกับผมนะครับ"
ว่าจบก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งแล้วเงยหน้าสบตากับคนที่ยืนอยู่
"ถ้าไม่เป็นได้มั้ยล่ะ?"
ป๋อหลินบีบกระชับมือเรียวเบาๆ
"ไม่ได้ครับ เพราะผมไม่อนุญาตให้ปฏิเสธ" ป๋อหลินค่อยๆลุกขึ้นยืนก่อนจะรวบตัวคนตรงหน้าเข้ามากอดแล้วจูบลงไปที่ขมับข้างขวาเบาๆ
"คุณไม่ได้มีแฟนอยู่แล้ว แล้วมาคบผมซ้อนแน่นะ"
"ฮ่าๆ จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะครับ"
ป๋อหลินกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
"ก็คนแบบคุณเชื่อยากนี่ว่าจะโสดจนถึงตอนนี้"
ป๋อหรันค่อยๆยกแขนทั้งสอบข้างขึ้นกอดเอวสอบนั้น
"ก็คงโสดเพราะรอเจอคุณล่ะมั้งครับ"
"ขี้โม้จริงๆเลยคุณเนี่ย"
พูดจบป๋อหรันก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากของร่างหนา
ริมฝีปากหนาค่อยๆเริ่มจูบอย่างแผ่วเบาสลับกับขบเม้มริมฝีปากบางเป็นระยะ
ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปตักตวงความหวานแล้วเปลี่ยนเป็นจูบหนักหน่วง
จนคนถูกจูบแข้งขาอ่อนทรงตัวแทบไม่อยู่จนต้องยกมือเกาะไหล่หนาไว้
จูบอันร้อนแรงยังคงดำเนินไปเรื่อยๆจนป๋อหรันรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ
จึงได้แต่บีบไหล่เป็นสัญญาณให้คนที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดจูบ
ป๋อหลันถอนริมฝีปากออกช้าๆอย่างอ้อยอิ่ง
ใช้หน้าผากตัวเองแตะลงที่หน้าผากคนในอ้อมกอดที่ยืนหอบหายใจหน้าแดงจนเหมือนลูกมะเขือเทศสุก
"ผมอยากจูบคุณแบบนี้ทุกวัน"
"ได้ที่ไหนกันล่ะ"
"ได้สิ ถ้าคุณย้ายไปอยู่กับผม"
"ไม่ได้หรอก ผมยังมีร้าน มีน้องๆที่ต้องดูแลอีก"
"งั้นให้ผมย้ายมาอยู่กับคุณ ตกลงตามนี้"
"อย่ามาพูดเป็นเล่นหน่า!" ป๋อหรันผละตัวออกจากอ้อมกอด
"ผมก็ไม่ได้พูดเล่นนะครับ ผมจริงจัง"
"เอาที่บอสสบายใจเลยขอรับ"
"วันนี้ไปหาเฉินอี้ด้วยกันนะครับ"
ป๋อหรันหยุดคิดพักหนึ่งก่อนจะพยักหน้าตอบสองสามทีแล้วเดินขึ้นห้องไป
"ยิ้มออกมาแบบนี้แสดงว่าตกลงกันได้แล้วใช่มั้ยครับเกอ"
เสี่ยวหยางที่เห็นลูกค้าวีไอพีเดินเข้าจากทางหลังร้าน
"ระดับบอสเฉินซะอย่าง....หึ"
"ถ้าอย่างนั้นผมฝากจิงเป่าเกอด้วยนะครับ ถึงจะดื้อไปสักหน่อย"
"ไม่ต้องห่วงนะเสี่ยวหยาง คนนี้เกอรับรองว่าจะดูแลด้วยชีวิตเลยละ"
"ขอบคุณครับ"
"เฉินอี้บอกกี่ทีแล้วว่าอย่าข่วนโซฟา
ดื้อเหมือนใครเนี่ย" ป๋อหรันอุ้มแมวตัวขาวมาวางบนตักก่อนจะฟัดแก้มซ้ายขวาอย่างมันเขี้ยว
"Like mother,Like son"
"ว่าผมตลอดอ่ะ"
"ก็คุณดื้อจริงๆ"
"ไม่ดื้อ!"
"ถ้าไม่ดื้อก็ต้องเชื่อฟังผมนะครับ เริ่มจากเรียกผมว่า
ป๋อหลินเกอ" ป๋อหลินว่าพลางขยับใบหน้าเข้าใกล้ๆ
"มะ...ไม่เรียก"
"ถ้าไม่เรียกผมจะจูบคุณไปจนกว่าคุณจะยอมเรียก"
"ป๋อหลินเกอ!"
ป๋อหรันรีบโน้มตัวไปด้านหลังแล้วตะโกนออกเมื่อเห็นว่าอีกคนพูดจริง
"หึ...good
boy babe" ป๋อหลินวางมือลงบนผมนุ่นสีดำสนิทก่อนจะลูบเบาๆ
"บังคับตลอด เห๊อะ!"
ถึงจะเขินยังไงแต่ป๋อหรันก็ไม่มีท่าจะให้อีกฝ่ายรู้เป็นอันขาด
"เข้านอนได้แล้วครับจิงเป่า"
ป๋อหลินออกมาเรียกคนที่ยังดูทีวีอยู่ในมุมนั่งเล่น
"ทำไมต้องให้นอนที่นี่ด้วย อยาก กลับ บ้าน!"
"เกอว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะครับ"
"ไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ"
"อยู่กับเกอแล้วรู้สึกไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอครับ"
ป๋อหลินทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
"มะ...ไม่ใช่สักหน่อย ก็แค่...."
"แค่อะไรครับ?"
คนถามยกแขนวางบนพนักโซฟา
ก่อนจะโน้มตัวไปถามใกล้ๆริมฝีปากบาง
ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย
ป๋อหลินใช้มือจับท้าทอยอีกฝ่ายให้โน้มมารับจูบ
แต่ครั้งนี้เป็นจูบที่หนักหน่วงตั้งแต่ครั้งแรกจนคนถูกจูบตั้งตัวไม่ติด ป๋อหลินรวบเอวยกตัวอีกคนให้ขึ้นมานั่งบนตักก่อนจะค่อยๆแกะกระดุมชุดนอนของคนด้านบนออกจนหมด
ริมฝีปากเคลื่อนเปลี่ยนตำแหน่งมายังลำคอ ลงไปเรื่อยๆยังไหปลาร้า ก่อนจะขบเม้มจนเกิดรอบสีกุหลาบบริเวณช่วงหน้าอก
"อย่า...อ๊าาาาาาาา"
ป๋อหรันหวีดร้องเมื่อริมฝีปากหนาครอบครองตุ่มไตเม็ดสวยบนหน้าอก เลียวนรอบๆก่อนจะดูแรงๆ
ความเสียวซ่านที่ไม่เคยพบเจอแผ่ไปทั่วร่างกาย
ทั้งลิ้นร้อนและไรหนวดที่ครูดผิวไปมายามที่ริมฝีปากอีกฝ่ายขยับ
จนป๋อหรันต้องขยุ้มผมของคนที่ยังวนเวียนอยู่กับหน้าอกตนเองทั้งสองข้าง
"ป๋อ ป๋อหลินเกอ อ๊ะ...พะ พอ พอแล้ว ..ไม่ไหว อ๊าาาาา"
ป๋อหลินผละออกจากอกสวย
มองดูหัวนมสองข้างที่ตอนนี้บวมแดงก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือลูบปลอบเบาๆ
"ได้มั้ยครับ"
"ยะ..อึก อย่าถาม"
แผ่นหลังบางแนบไปกับเตียง
คนด้านบนยังสาละวนจูบไปทั่วร่างขาว
ที่ตอนนี้มีรอยสีกุหลาบประดับเพิ่มขึ้นจากเดิมอีกเล็กน้อย
มือหนาค่อยๆสอดเข้าไปในกางเกงนอนขายาวบีบคลึงกระตุ้นอารมณ์คนข้างใต้ก่อนจะถอดกางเกงที่ยังปิดบังร่างกายออกพร้อมชั้นในตัวน้อย
แล้วขยับกายขึ้นเพื่อจัดการเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง
คนที่นอนอยู่มองด้วยสายตากังวลเล็กน้อยแล้วเบือนสายตาไปทางอื่นแทน
จูบมาราธอนยังคงดำเนินต่อไป
ป๋อหลินบีบเจลหล่อลื่นใส่มือก่อนจะค่อยสอดนิ้วเข้าไปยังช่องทางด้านหลังของคนรักหมาดๆ
อย่างช้าๆ ป๋อหรันรู้สึกเย็นหวาบเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมสอดใส่เข้ามาภายในร่างกาย
"อื้อ อื้อออออ....."
"เจ็บหรือเปล่า" ป๋อหลินผละจูบ แล้วถามอีกคนอย่างเป็นห่วงใย
คนข้างใต้ไม่ตอบ ได้แต่ส่ายหน้าไปมา
ป๋อหลินค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกอย่างเชื่องช้า
เพิ่มจำนวนจากหนึ่ง เป็นสอง และสาม เค้าอยากจะทะนุถนอมร่างกายนี้ให้มากที่สุด
และยังกลัวว่าอีกคนจะกลัวจนเตลิดไป
"กลัวหรือเปล่า" ป๋อหลินถามพลางจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่สวย
คนถูกถามค่อยๆยกแขนโอบรอบคอคนด้านบนโน้มให้ลงมารับจูบเพื่อบอกกลายๆว่าไม่เป็นไร เมื่อเป็นแบบนั้นป๋อหลินค่อยๆถอดนิ้วออก
แล้วจ่อแท่งร้อนไปยังช่องทางที่เตรียมพร้อมไว้แล้ว ค่อยๆกดตัวเองแทรกลงไปช้าๆ
ช่องทางคับแน่นค่อยๆดูดกลืนตัวเค้าเข้าไปทีละน้อย
รู้สึกดีจนอยากจะกระแทกกระทั้นตัวเข้าไปเสียในทีเดียว แต่กลัวอีกคนจะรับไม่ไหว
"อือออออ อ่าาาา จะ...เจ็บ" ป๋อหรันร้องออกมาเบาๆ
"ทนอีกหน่อยนะครับ"
"ที...ทีเดียวเลยได้มั้ย เจ็บ"
"แน่ใจนะครับ"
"อื้ม...มาเหอะ"
เมื่อได้ยินคำยืนยันเช่นนั้นป๋อหลินก็หัวเราะในลำคอเล็กน้อยก่อนจะทำอย่างที่อีกคนร้องขอ
สอดใส่เข้าไปทีเดียวจนมิด คนที่เอ่ยอนุญาตกรีดร้องออกมาพร้อมโอบกอดคนด้าบนไว้แน่น
เมื่อเห็นว่าคนข้างใต้สงบลงป๋อหลินก็เริ่มขยับตัวเข้าออกช้าๆ
ให้อีกฝ่ายคุ้นชินก่อน
"แบบนี้โอเคมั้ยครับ"
"ใคร อ๊ะ...ใครเค้าให้ถามตอนนี้กันเล่า!"
ป๋อหรันตีแขนแกร่งไปแรงๆหนึ่งที
เห็นแบบนั้นป๋อหลินจึงเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้นจนร่างข้างใต้สั่นคลอนไปตามจังหวะการกระแทก
"เกอ...เกอ....อ๊ะๆๆ"
"What? What do you want babe? อื้มมม"
"อีก..อึก...อีก"
"Deeper or harder?"
"Bo..Both ahhhhhhh~"
เสียงเนื้อกระทบกัน
เสียงชื้นแฉะแสนน่าอายบวกกับเสียงร้องครางกระเส่าต่างๆดังก้องไปทั่วทั้งห้องชุดบนคอนโดสุดหรูตลอดทั้งคืน
คืนนี้ช่างเป็นคืนที่แสนยาวนานและน่าจดจำสำหรับเค้าทั้งสองคน
"อย่ามาจับ!"
ป๋อหรันใช้ผ้าห่มห่อตัวไว้แล้วนอนหันหลังให้เจ้าของห้อง
"ก็เกอเป็นห่วงจิงเป่า ขอเกอดูหน่อยนะครับ"
"เป็นห่วงเหรอ เห๊อะ! ตอนบอกให้พอทำไมไม่ฟัง เจ็บจะตายอยู่แล้ว!"
"ก็จิงเป่าทำหน้าแบบนั้นจะให้เกอหยุดได้ยังไงล่ะครับ"
"อย่ามาโทษคนอื่นนะโว้ยยย ตั้ง 4 รอบ ไปตายซะ!"
-------------------------TBC---------------------------
